ایام محرم الحرام
شب شهادت ،
در زیر پیراهن سیاه
و با پای برهنه و چشمان اشکبار،
که باران اشک را به یاد واقعه ای
جان سوزفرو می ریزد ،
و دست های به هم پیوسته که فشار اندوه ،
آنها را به نوسان می آورد.
نوای سینه های آغشته به خون
با لحنی محزون بلند است
و این کهن داستان مکرر و دردناک را بیان می دارد
مریدانت ، به پاس این شب پر الم و اشک آور
با صدایی سرشار از اندوه می گویند و می خوانند : یا حسین
و در مقابل دیدگان شگفت زده جهانیان ، عشق عجیب خود را
به خدا ثابت کردی.
و در این میان تنها یک سوال ذهن آشفته ی مرا به این وا می دارد
که آیا دین به تو بدهکار است یا تو به دین ؟
ای حسین چرا هزاران هزار دوستان تو اینطور اشک می ریزن؟!
ای مقدس والا مقام آیا به پاس فداکاری بی نظیر تو نیست؟!
